مذهبی

یکی ازمسائل بسیار خطرناک وانحرافی مساله تجسم صورت مرشد درعبادات است. این فراورده انحرافی توسط میرزا زین العابدین شیروانی مست علیشاه ساخته شد.ونیت قربه الی الله درعبادات عملا به قربه الا الله مبدل شد. وی در دستورش مینویسد:دراین حال بایدکه سالک درمجامع واحوال وافعال واقوال ازمراقبت صورت مرشدغافل نشود.درهنگامذکرو ورد وطاعت وخدمت؛ازوجه شیخ خودزایل نگردد.(ریاض السیاحه ص371) وملاسلطان گنابادی برای تئوریزه کردن این انحراف درسعادتنامه صفحه 10-12میگوید:اگرصورت مرشدضاهری راخیال درنظر نداشته باشدصورت هواهای نفسانی که بت تراشی نفسند هیچوقت از نظر اونرود ملا علی گنابادی درصالحیه چاپ دوم ص334 حقیقت598 می گوید:مقلد ناچار است که دروقت عمل مطاع(مرشد)رادرنظرآورد ودر همین راستا میر قطب الدین عنقا قطب اویسیه میگوید:توجه دل به صورت بشری مرادموجب تجمع فکروسبب جلوگیری ازغفلت وزیان وتفرقه است(عنقای قاف غناص611 ودرجای دیگرمیگوید:توجه به صورت پیررا بعضی ازصوفیه برای حضور قلب حتی ازنمازلازمتر دانسته.....(همان مدرک ص649 نکته:درجواب وبلاگ صلح کل که گفته بودند بنده درمورد مقامات العرفا دروغ نوشته ام لازم به ذکر است.آدرس مطلب دران کتاب موجود است.بنده هم نگفته ام این کتاب نوشته ملاسلطان است بلکه ازآن کتاب نقل قول کرده ام.حال اگر راست میگویید پاسخ موارد مستند بالا را بدهید واگر تکذیب نمایید برای روشن شدن ذهن خوانندگان ونشان دادن اهداف شما عین صفحه کتاب را اسکن نموده ودر اینجا میگذارم. نوشته شده توسط صابر قدسی در پنجشنبه سی و یکم فروردین 1385 ساعت 13:22 | لینک ثابت | آرشیو نظرات   چرا اینهمه بدزبانی؟امروزکه نگاهی به نظرات وبلاگ انداختم کلی متاسف شدم.سراسر اهانت وبی ادبی.ازهر۲ طرف. چرا؟.بارها گفته ام اگ مذهبی...ادامه مطلب

4 سال پيش در آبان 1383، هنگامى که «عبدالکريم سروش» برلين را به مقصد آمستردام ترک کرد تا با حضور در قصر پادشاهى هلند، جايزه «اراسموس» را از دست خاندان سلطنتى پرنس «برنهارد» بگيرد، به ذهن کمتر تحليلگرى خطور مى کرد که اين سفر کم حاشيه، از پيوند تئوريسين اصلاح طلبان ايران (رفرميست هاى سکولار) با رهبران ماسون جهان رازگشايى کند. امروز که اسناد «سازمان اطلاعات مرکزى آمريکا» در عرصه توليد علم و فلسفه از بايگانى هاى امنيتى آزاد شده، اين پيوندها چهره مستندترى به خود گرفته است. چرا چنين قضاوت مى کنيم؟ اين جنس پيوندهاى پنهان در جهان معاصر، زاده عصر جنگ سرد است؛ عصرى با صبغه اى پنهان و تاريخى نانوشته که اوج عمليات مخفى در عرصه علم و فلسفه به شمار مى رود و در ادبيات امنيتى به «حيله هاى کثيف روشنفکري» شهرت يافت. مراد از اين عمليات آن بود که فيلسوفان، علماى اجتماعى و روشنفکران اروپايى و آمريکايى از رهگذر کمک هاى مالى و تبليغاتى سازمان هاى جاسوسى و کلوب هاى سرى به رهبرى «سيا» و «بيلدربرگ» سعى داشتند با ترکيبى از پنج مؤلفه فرهنگ و هنر، فلسفه، رسانه، دانشگاه و کارگاه هاى آموزشي، يک چتر معرفتى براى تبليغ ايدئولوژى سرمايه دارى (ليبرال دموکراسي) بسازند و اقتدار کمونيستى را فروريزند. اين رشته از عمليات مخفى که فرانسيس ساندرز آن را به «ناتوى فرهنگي» و پيتر کولمن به «توطئه ليبرال» تعبير کرده اند، در دو سطح تعقيب شد: اول؛ کمک مالى و اهداء جوايز به کارگزاران تئورى ماسونى علم. دوم؛ خلق قهرمانان سياسى براى تحقق انقلاب هاى مخملى با هدف سقوط حکومت هاى سرکش عليه نظام سرمايه دارى غرب. عصر «حيله هاى کثيف روشنفکري» با تأسيس «کنگره آزادى فرهنگي» در تابستان سال 1950 در برلين آغاز مى شود و راه خود را با تشکيل کلو مذهبی...ادامه مطلب

سؤال: ديدگاه اسلام در مورد تعصبات شديد نژادى و قبيلگى چيست؟ جواب: بدون شك، انسان به هر سرزمين يا قبيله و نژادى تعلق داشته باشد، نسبت به آن عشق مىورزد، و اين پيوند علاقه او با سرزمين، قوم و نژادش نه تنها عيب نيست، كه عامل سازنده اى براى همكارى هاى اجتماعى او است، ولى اين امر، حساب و اندازه دارد، اگر از حدّ بگذرد، به صورت مخرب و گاه فاجعه آفرين درخواهد آمد، و منظور از تعصب نژادى و قبيلگى كه مورد نكوهش قرار مى گيرد همين «افراط» است. «تعصب» و «عصبيت» در اصل، از ماده «عصب» به معنى پى هائى است كه مفاصل را به هم ارتباط مى دهد، سپس هر گونه ارتباط و به هم پيوستگى را تعصب و عصبيت ناميده اند، اما معمولاً اين لفظ در مفهوم افراطى و مذموم آن به كار مى رود. دفاع افراطى از قوم و قبيله و نژاد و وطن، سرچشمه بسيارى از جنگ ها در طول تاريخ بوده است، و عاملى براى انتقال خرافات و زشتى ها ـ تحت عنوان آداب و سنن، قبيله و نژاد ـ به اقوام ديگر شده است. اين، دفاع و طرفدارى افراطى گاه به جائى مى رسد كه بدترين افراد قبيله در نظر او زيبا، و بهترين افراد قبيله ديگر در نظر او زشت و شوم است، و همچنين آداب و سنت هاى زشت و زيبا.و به تعبير ديگر، تعصب نژادى پرده اى است از خود خواهى و جهل كه بر روى افكار، درك و عقل انسان قرار مى گيرد، و قضاوت صحيح را از كار مى اندازد. اين حالت عصبيت، در ميان بعضى اقوام صورت حادترى دارد، از جمله گروهى از عرب، كه به تعصب، معروف و مشهورند و در آيات فوق خوانديم، تعصب عربى جاهلى تا آن حدّ بود كه، اگر قرآن بر غير عرب نازل مى شد هرگز به آن ايمان نمى آوردند.در روايات اسلامى نيز از موضوع تعصب، به عنوان يك اخلاق مذهبی...ادامه مطلب